Εμπόριο, Ολυμπιακοί Αγώνες κ΄ Εκθέσεις

Θα ήταν δύσκολο κάποιος να κατανοήσει την πραγματική σημασία των εκθέσεων στην σύγχρονη οικονομία αν δεν έχει γνώση του τι ήταν, του πως ξεκίνησαν και φυσικά του τι πραγματικά συνεισφέρουν. Αναφέρουμε ενδεικτικά πως εδώ θα συμπεριλάβουμε έναν κύκλο άρθρων σχετικά με την ιστορία των εκθέσεων.

"Το Ελληνικόν Έθνος εκ της πρώτης αυτού εμφανίσεως εν τον κόσμω, εκπληρούν κοσμοπολιτικόν σκοπόν, εννόησε και επραγματοποίησε τον εκπολιτιστικόν σκοπόν του εμπορίου"(Σκαδάς). Αυτή ήταν η άποψη, και συγκεκριμένα η ρομαντική άποψη των Ελλήνων εμπόρων της διασποράς που ονειρεύονταν να αποκτήσουν πλούτη και δύναμη ώστε να βοηθήσουν την φτωχή τους πατρίδα. "Η βάσις και ο κανόνας του ελληνικού εμπορίου είναι ο πολιτισμός και η πρόοδος και ουχί η ιδιοτέλεια και οι υλικαί απολαύσεις" έγραψε ο Σωτήρης Σκληρός, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της εξάπλωσης του ελληνικού εμπορίου. Ο Σκληρός παρακινούσε τους Έλληνες της Αιγύπτου να ενισχύσουν οικονομικά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, αλλά και των επόμενων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το 1906. Υπήρξαν δε, ο Σκληρός και η γενιά του οι συνεχιστές του Ευάγγελου Ζάππα, του Γεώργιου Αβέρωφ και της μακράς εκείνης σειράς των Ελλήνων που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη θεμελίωση και την ανάπτυξη του νεότερου ελληνικού κράτους, αλλά και στην αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και του Ολυμπισμού.

Όμως τί είναι ο Ολυμπισμός? Πολλές προσπάθειες έγιναν να ερμηνευτεί και να αποδοθεί με ακρίβεια ο όρος Ολυμπισμός, ακόμα και με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια αλλά κατέληξαν άκαρπες. Αναμφισβήτητα, ο όρος Ολυμπισμός αναφέρεται σε μια κοινωνική φιλοσοφία, η οποία υπογραμμίζει τη δυνατότητα συνεισφοράς του αθλητισμού στην πρόοδο της ανθρωπότητας, στη διεθνή κατανόηση, στην ειρηνική συνύπαρξη και στην κοινωνική και ηθικοπλαστική διάσταση της παιδείας. Για τους περισσότερους, η λέξη Ολυμπισμός σημαίνει τους αρχαίους και σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ανατρέχοντας όμως στον άνθρωπο που τους προσέδωσε τη διεθνή τους διάσταση, τον Γάλλο βαρώνο Pierre de Coubertin, διαπιστώνουμε οτι όχι απλώς επικαλείτο, αλλά έδινε έμφαση στις αξίες της ισότητας, της τιμιότητας, της ευγένειας, της δικαιοσύνης, του σεβασμού για τον άλλον, του ορθολογισμού και της κατανόησης, της αυτονομίας και του "αριστεύειν"¨. Είναιοι ίδιες αξίες που καλύπτουν σχεδόν 3.000 χρόνια Ολυμπιακής Ιστορίας. Στην πραγματικότητα οι αρχές του ανθρωπισμού, που αναμορφωμένες γίνονται δεκτές και από τις σοσιαλιστικές κοινωνίες, οι οποίες έστω και υπό το σχήμα του ερασιτεχνισμού, δεν συσκολεύθηκαν να συμπεριλάβουν τα Ολυμπιακά ιδεώδη στη διαμόρφωση της ιδεολογική τους θέσης απέναντι στον αθλητισμό.

Σε θεωρητικό επίπεδο,ένας ερευνητής εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα πως η Ολυμπιακή κίνηση πρέπει να εστιάζει το ενδιαφερον της στον άνθρωπο με σκοπό να αποτελεί εφαλτήριο ανάπτυξης. Να αφουγκράζονται τη ζωή και τις ανάγκες της,να παρακολουθούν τις εξελίξεις θέτοντας φραγμούς στις υπερβολές και τους παντός είδους γιγαντισμούς και να αγωνίζονται για την εξάπλωση των αξιών που πρέπει να διέπουν τον σύγχρονο αθλητισμό, ο οποίος είναι φυσικό να εξετάζεται πλέον υπό το πρίσμα του δικτύου των παγκοσμίων αλληλοεπιδράσεων όπου άλλωστε εντάσσεται. Σε μια εποχή που τίνει να γίνει πραγματικότητα η παγκοσμιοποίηση, η διαδικασία δηλαδή της αυξανόμενης αλληλεξάρτησης μεταξύ κοινωνιών και ατόμων σε οικονομικό, πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο, ο Ολυμπισμός και ο Αθλητισμός καλούνται να διαδραματίσουν το δικό τους ξεχωριστό ρόλο.